”John Bowlby’nin, 1950 yılında ortaya koyduğu bağlanma kuramına göre; Birey gözünü dünyaya açtığı andan itibaren kendine göre önemli gördüğü kişilere duygusal bir bağlılık geliştirir.
Çocuk dünyayı keşfederken, kendini güvende ve huzur içinde hissedeceği ve geri döneceği bir liman arar. Doğumdan sonraki ilk üç ayda gelişmeye başlayan ilk bağlanma davranışı, sosyal bir ihtiyaç olduğu gibi, biyolojik bir ihtiyaç olarak bakım veren kişiye karşı gelişir.
Bu kurama göre, 4 çeşit bağlanma çeşidi vardır.
Güvenli bağlanma: Sağlıklı bir ilişki olup bakım veren kişi bebeğin ihtiyaçlarına duyarlıdır. Bebek bu kişiden uzak olsa bile geri geleceğini bilir. Çocukluğunda, bu tür bağlanmış olan bireyler yetişkinlik dönemlerinde güven, sevgi dolu ilişkiler geliştirirler. Duygularını rahat ifade ederler ve romantik ilişkilerde genellikle zorlanmazlar.
Kaçıngan bağlanma: Dünyayı güvensiz bir yer olarak algıladıkları için sosyal ilişkilerde başarısız olan sadece kendilerine güvenen ve ilişkileri çıkar üzerine kurulu olan bu kişilerin bebeklik döneminde bakım veren kişi bebeğe karşı çoğunlukla mesafeli, ilgisiz ve soğuk davranışlar sergilediğinden, bebek bu kişi yanından ayrıldığında bile farkında olmaz ve çoğunlukla bakım verene karşı tepkisiz kalır. Bu tür bağlanmaya sahip olan bebekler yetişkinliklerinde özellikle romantik ilişkilerde zorlanırlar.
Kaygılı veya Kararsız bağlanma: Bakım veren kişi bebeğe karşı yakın mesafelidir. Bebeğin yanında ayrıldığı zaman bebek, kendini çok zor sakinleştirir, yeniden yanına gelse bile kaygısını dindiremez ve bu durum devam eder. Dünyayı belirsiz olarak algıladıkları için yetişkinliklerinde karşı tarafla bağımlı olabilirler ve kendilerinden çok karşı tarafa güven duyarlar.
Dağınık bağlanma: Bu bağlanma türünde bakım veren kişi genellikle patolojik bir hastalığa sahip olduğundan bu tarz bağlanmaya sahip olan çocuklar bakım verene güvenmezler ama bir o kadar da yakınlık kurma çabası içinde olurlar. Bakım veren kişi yanından ayrıldığında huzursuzluk hisseden bebek, ağlamaya başlar ve sakinleşemez. Bakım veren tekrar geldiğinde ise bebeğin sarılması ile ayrılması bir olur. Bu bağlanma türüne sahip olan bebekler yetişkinliklerinde kendilerine ve başkalarına güven duymaz. Onlar için Dünya tamamen güvensiz bir yerdir.”