İki yaş çocuklar için gerçekten de her yönüyle sihirli ve değişime en açık oldukları yaştır. Bu yaşa özgü en belirgin özellik çocuğun bütün ikili ilişkilerinde öne çıkan Benmerkezci Tutum’dur. Sadece kendileri varmış ve tüm dünya onların dediklerini yapmak zorundaymış şeklinde bir tavırları vardır.
Bu döneme özgü bu davranış bazı yönlerden ebeveynleri sinirlendirir ve üzer. Oysa gelişimlerinin doğal bir parçasıdır. Her şeyi yaptırmak isterler ve istedikleri yapılmadığında şiddetli tepkiler verirler.
Kendini yerden yere atan çocuğa kızmak, bağırıp çağırmak işe yaramadığı gibi durumu daha da zorlaştırabilir. Çünkü çocuk bu davranışı anne babasını kızdırmak için yapmaz. O sadece iletişim dili olarak bu tip bir tutumu bilmekte ve ona uygun davranmaktadır. Zaman içinde büyüdükçe yeterli bilişsel olgunluğa erişecek ve bu davranışları törpülenecektir.
Peki neden bu dönemdeki çocuklar ben merkezcidir?
-Bu dönemde çocukta mantık gelişmemiştir.
-Başkaları diye bir kavram henüz oluşmamıştır.
-Kendisini olayların tam merkezinde görür ve öyle algılar.
-Paylaşma duygusu oluşmamıştır.
-Empati kurma, kendisini başkalarının yerine koyma becerisi yoktur.
-Bu dönemde çocuk sadece gördüğü görüntüyü algılayabilir.
-Somut ve soyut kavramlar yoktur.
Bu durumda aileler ;
Çocuklar ile ilişki de sabırlı olmalı
Mutlaka her konuda konuşmak ve detaylı açıklamalarda bulunmak
Duruma göre tavır değiştirmemek tutarlı davranmak
Onunla ortak faaliyetlerde bulunmak etkinlikler yapmak
Sürekli uyarılarda bulunup talimatlar vermemek
Paylaşmak istemediği eşyaları zorla elinden alıp hakim olmamak
En önemlisi bir gün evet dediğiniz şeye diğer gün hayır deyip çocuğu şaşırtmamak…
