Hep alışır insan
Sevmeye sevilmeye
Yaşadığın her yere alışırsın
Denizin mavisine, uçuşan martılara
Başı dumanlı dağlara alışırsın
Çam kokulu ormanlara
Vadinin yeşiline alışırsın, özlersin
Dizeler dökülür, dilinden
Yazmaya alışırsın
İyiye alışırsın, kötüye de
Varlığa alışırsın, yokluğa da
Yağmurun sesine alışırsın
Toprakla buluşunca, kokusuna
Gök kuşağına alışırsın
Beklersin her yağmurda
Dizeler dökülür dilinden
Yazmaya alışırsın
Pencere önünde içilen, çaya alışırsın
Bazen de lapa lapa karda içilene
İçine kar tanesi düşene
Saçakta ötüşen kuşlara alışırsın
Gecenin bir vakti öten, baykuşa
Dizeler dökülür dilinden
Yazmaya alışırsın
Fırtınalı gecelerin Karanlığında
Çakal sesleriyle uyumaya alışırsın
El ayak çekilince, ay ışığında
Kapından geçen tilkiye alışırsın
Özlersin, beklersin her gece.
Dizeler dökülür dilinden
Yazmaya alışırsın
Bazen, birkaç kez gördüğün insana alışırsın
Bazen de, üç beş kez sohbet ettiklerine
Bir gülüşünü bir bakışını, ararsın
Hayallerinde yaşatırsın, özlersin
Dizeler dökülür dilinden
Yazmaya alışırsın
Bazen de, hiç tanımadığın insanların
Acılı hayat hikayelerine, alışırsın
Dinlersen, hafifleyecekmiş sanırsın
Bazen, özlemeye alışırsın
Neden özlediğini bilmeden
Alıştığını o zaman anlarsın
Dizeler dökülür dilinden
Yazmaya alışırsın
Yaşamınız boyunca; hep doğruya, iyiye, güzele ve sevgiye alışmanız dileklerimle, alıştıklarınız her zaman sizlerle olsun.
Sağlıkla, sevgiyle kalın
